జీవితంలో నీకొక తోడు దొరకొచ్చు
నాకొక నీడా దొరకొచ్చు ...
కాని మన పరిచయం .....
మరువలేని తీపి జ్ఞాపకం
నిను చేరనీయక విధి శాశిస్తే ...
నీ జ్ఞాపకాలను నేశ్వాశిస్తున్నా!
నువ్వు అందని ఆకాశానివని తెలిసినా!
ఆగని,అలసిపోని,అలను నేనవుతున్నా!
నీ ఊహల చంద్రోదయంతో
నా మానస సరోవరంలో విరిసే
నీ తలపుల కలువలను
ఏమిచేయ్యను ! ! !
ఎవరికివ్వను ! ! !
ఇలలో పరిచయాలు నిషేధించి
కలలో నీతో ఊసులాడుకున్నా !
నువ్వే కొలువైన మది గుడిలో
పరులనడుగు పెట్టనీయలేకున్నా !
నువ్వు తలపుకొచ్చిన ప్రతిసారీ
కంట పొంగే ఏరునాపలేకున్నా!
సరసమైనా తెలియని మనసుకు విరహాన్ని రుచి చూపించావు
నీ పేరే పలకాలనుకునే పెదవులకి
నా చిరునవ్వు నువ్వని ఎలా చెప్పను!
నిను ఆశగా వెతికే చూపులకి
నా కంటి పాప నువ్వని ఎలా చెప్పను!
నాలోని నీ ప్రతి జ్ఞాపకానికి
గుండె చప్పుడే నువ్వని ఎలా చెప్పను!
వసంతాలు నిండిన
నా ప్రేమ మీద కవిత రాయనా?
లేక
చెలి నా చెంత లేదని కలత చెందనా?
మరలిరాని గతంలో ...మరువలేని జ్ఞాపకం ...నీ ప్రేమ!
నీతో గడిపిన క్షణాలను తలచుకొంటూ... నీవు లేని క్షణాలను గడుపుతున్నా...
కలత చెందిన మదిలో మెదిలేను
నీ రూపు ప్రతి సారి...
చెంత చేరవని ఎంత చెప్పినా,
మది నమ్మనంటోంది ఏ ఒక్కసారి...
ఎవరివి నీవు...?
ఏమౌతావు...?
ఎందుకు నన్ను కలవర పెడతావు...
ఏమీ కాని నన్ను కవిని చేశావు...
నా ప్రేమ స్వచ్చమైనది ఐతే
నీవెందుకు నాకు...
నీ జ్ఞాపకం చాలు నాకు...
ప్రేమంటే పెదాలు పలికే పదాలు కాదు...
పెదాలు సైతం పలకలేని భావాలు...
నీకు దూరంగా...
ఒంటరి తనానికి దగ్గరగా...
నీ కోసం ఎదురు చుస్తూ...
జ్ఞాపకాలూ ఏదయినా...
అనుభూతులు మిగులుతాయి...
అచ్చం నీ పరిచయం లాగా...
ప్రేమ నన్ను వదలక నా మనసుకు బాధ...
చెలి నన్ను వలచక నా మనసున వ్యధ...
నువ్వు నా చెంత వుండి వుంటే...
ఈ కన్నీళ్లు ఆనంద భాష్పాలు అయ్యేవి...
ప్రపంచానికి నువ్వు ఒక వ్యక్తివి కావచ్చు...
కాని ఒక వ్యక్తికి మాత్రం నువ్వే ప్రపంచం...
కనుమరుగైనావని ఈ లోకం అంటోంది...
ఒక కధవైనావని నా కన్నీరు అంటోంది...
నా శ్వాస వున్నంత వరకు నీ ఆలాపనే నాలో....
నీ జ్ఞాపకాలే నా ప్రాణం...
వాటితోనే నా ప్రయాణం...
ఏమని చెప్పను,
చేజారి పోయిన కలల గురించా...
నా గుండెను కోసి.....రక్తాన్ని సిరగా చేసి......
అందుకో ప్రియా....ఈ ప్రేమలేఖ(లేక)
గమనిక: ఇది నేను సొంతం గా వ్రాసినది కాదు, కాని మద్యలో కొన్ని పదాలు నా సొంతంగా వ్రాసినవే, నా స్నేహితుడి బుక్ లో చూసే వ్రాసాను, బట్ ఇది మరొకరి బ్లాగ్ లో ఉంది అని కూడా గమనించగలరు