నేను నా జీవితంలో ఒక పెద్ద పాటం నేర్చుకున్నాను

డియర్ ఫ్రెండ్స్......నేను పుట్టి రేపటికి 25 సంవత్సరాలు పూర్తిచేసుకొని 26వ వసంతంలోకి  వెల్లబోతున్నాను.
అందుకు ముందుగా నాకు నేనే జన్మదిన శుభాకాంక్షలు తెలుపుకుంటున్నాను.....
ఈ 25 వసంతాలలో, నేను నా జీవితంలో ఒక పెద్ద పాటం నేర్చుకున్నాను, అదేంటంటే......

మామూలు మనిషిగా వుండడం ప్రపంచంలో అతి కష్టమయిన విషయం.
అసాధారణంగా వుండాలనే అందరూ అనుకుంటారు.
అజ్ఞాతంగా వుండిపోవాలని ఎవరూ అనుకోరు.
మన గురించి పదిమందీ చెప్పుకోవాలని మనుషులు కోరుకుంటారు.
ప్రత్యేకత కోసం పరుగులు పెడతారు.
జీవితంలో మౌనమ్, నిశ్శబ్దం నిర్మలత్వం ముఖ్యమయినవి.
అవి వున్నవాళ్ళలో దైవత్వముంటుంది. వాళ్ళకు ప్రచార ఆర్భాటాలు వుండవు. జీవించడం ఒక్కటే వాళ్ళకు తెలుసు.
ఒకరోజు నేను మా ఊళ్ళో అడవిలోకి వెళ్లాను. అక్కడ చెట్లు కొడుతున్నారు. కానీ మధ్యలో ఒక పెద్ద వృక్షం వుంది. అది విశాలంగా వ్యాపించి వుంది. దానికింద వంద బళ్ళు నిలబడవచ్చు. అన్ని చెట్లను కొడుతున్నా వాళ్ళు దాని జోలికి వెళ్ళడంలేదు. నేను వాళ్ళతో ‘ఇన్ని చెట్లుకొడుతున్నారు కదా. మరి ఆ పెద్ద చెట్టును ఎందుకు కొట్టరు?’ అని అడిగాను. దానికి వాళ్ళు ‘మేము కొడుతున్నవి టేకు మొదలైన ప్రశస్తమైన చెట్లు. వాటివల్ల ఎంతో ప్రయోజనముంది- వాటితో తలుపులు, బల్లలు, కుర్చీలు చెయ్యవచ్చు. ఈ పెద్ద చెట్టు మామూలు చెట్టు. దీని ఆకులు జంతువులు తినవు. దీని కట్టెలు కాలిస్తే విపరీతమైన పొగ వస్తుంది. దీంతో కుర్చీలు లాంటివి చెయ్యలేం. పెళుసుగా వుంటుంది. అందుకని ఎందుకూ పనికిరాని దీని జోలికి పోము’ అన్నారు. అప్పటినించీ నేను ప్రత్యేకత లేకుంటే ఎవరూ మనల్ని పట్టించుకోరు,  పైకి వెళ్ళాలనుకున్నవాళ్ళకి, పేరు సంపాదించాలనుకున్న వాళ్ళకి డబ్బు పట్ల ఆశవున్నవాళ్ళకి సవాలక్ష సమస్యలున్నాయి. సంక్షోభాలున్నాయి. నిజానికి జీవించడానికి వాటన్నిటితో ఏమీ పని లేదు. అందుకని నేను అజ్ఞాతంగా, సాధారణంగా వుండిపోవలనుకున్తున్నాను...